Τα κούφια μέτρα για την ακρίβεια

Η βασική αρετή του λαϊκισμού είναι ότι για κάθε πρόβλημα βρίσκει πάντα έναν ένοχο αντί μιας λύσης. Αν μάλιστα ο ένοχος είναι συνωμοτικός και αόρατος, ακόμη καλύτερα. Ολοι υποπτεύονται αλλήλους και κανείς δεν προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα.

Στα 41 μέτρα για την ακρίβεια που ανακοίνωσε ο κ. Χρήστος Φώλιας, διατύπωσε και μία απειλή: Το υπουργείο Ανάπτυξης θα δημοσιοποιεί τα ονόματα των επιχειρήσεων που κερδοσκοπούν. Μάλιστα! Σε μια χώρα που απαγορεύεται διά νόμου η συγκριτική διαφήμιση, απαγορεύεται δηλαδή η πληροφόρηση των καταναλωτών για τις τιμές των προϊόντων, η πολιτική της ηγεσία σπέρνει κούφιες απειλές περί διαπόμπευσης των επιχειρήσεων που προβαίνουν σε ανατιμήσεις «καθ’ υπερβολήν». Ποιο είναι το επίπεδο της «υπερβολής»; Κανείς δεν ξέρει, αλλά η ανακοίνωση των ονομάτων των κερδοσκόπων είναι υπόσχεση της Πολιτείας. Ισως χρειάζεται για να συμπληρωθεί ο κατάλογος των 41 μέτρων, διότι με ένα λιγότερο η κυβερνητική πολιτική για την ακρίβεια θα ήταν η χαρά των γελοιογράφων. «Αντε και καλά σαράντα», θα σχολίαζαν οι αναιδείς.

Να βοηθήσουμε λοιπόν το υπουργείο Ανάπτυξης στον αγώνα κατά της κερδοσκοπίας και να καταγγείλουμε ότι στο κέντρο της Αθήνας πωλείται φόρεμα Αρμάνι έναντι 4.600 ευρώ! Αυτό κι αν είναι οφθαλμοφανής υπερβολή. Δυο πιθαμές ύφασμα (δεν τα κάνουν πια μεγαλύτερα) κοστίζουν όσο μισό αυτοκίνητο. Το αστείο είναι ότι οι «αισχροκερδείς» δεν κρύβονται. Το διαφημίζουν, με την τιμή να αναγράφεται φαρδιά πλατιά, σε βιτρίνα του Κολωνακίου.

Εκεί πέριξ της πλατείας ο καφές πωλείται προς 3,5 έως 4 ευρώ η τζούρα και για να φάει κάποιος δεν γλιτώνει ούτε με 50 ευρώ κατά κεφαλή. Τι στην ευχή; Δεν πάνε ποτέ στο Κολωνάκι οι υπουργοί για να δουν την ακρίβεια, ώστε να την πατάξουν; Ή έστω να τη διαπομπεύσουν;

Είναι κούφια τα μέτρα για την ακρίβεια που μας πουλάει ο κ. Φώλιας. Κι αυτό επειδή εστιάζονται στα συμπτώματα και όχι στην ασθένεια της εγχώριας αγοράς. Η ασθένεια δεν είναι το ύψος των τιμών, αλλά οι αγκυλώσεις της ελληνικής οικονομίας που τις οδήγησαν εκεί. Δεκάδες μικροί προστατευτισμοί που προσθέτουν κόστος στα προϊόντα και μαύρο χρήμα στην αγορά. Τα επισημαίνει με κάθε ευκαιρία ο κ. Στέφανος Μάνος, από τις στήλες τούτης εδώ της εφημερίδας: Είναι τα κλειστά επαγγέλματα, το απελεύθερο ωράριο, η απαγόρευση της συγκριτικής διαφήμισης, οι φόροι υπέρ τρίτων (παρ’ όλο που σε πλείστες περιπτώσεις οι τρίτοι έπαψαν να υπάρχουν), τα ελλείμματα του Δημοσίου που απορροφούν χρήμα από την αγορά για να το ρίξουν στον πίθο των Δαναΐδων, ο ευνουχισμός της επιτροπής ανταγωνισμού – χίλια δυο, που παρά το γεγονός ότι κάθε ένα ξεχωριστά φαίνεται ασήμαντο, όλα μαζί σωρεύουν την οργή του κόσμου.

Ναι, μπορεί να φταίνε οι τιμές του πετρέλαιου και άλλων πρώτων υλών που δημιούργησαν το τελευταίο σοκ ακρίβειας, αλλά είναι χρόνια τώρα που η ελληνική αγορά παραμένει ακριβότερη από άλλες ευρωπαϊκές. Το σοκ του πετρέλαιου απλώς επιτάχυνε την ασθένεια και έκανε πιο ορατά τα συμπτώματα. Και το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν βλέπει τη λύση. Δεν κατανοεί καν το πρόβλημα.