Στο ναδίρ το κίνημα καταναλωτών

Στο ναδίρ το κίνημα καταναλωτών

Από τις 74 αναγνωρισμένες ενώσεις μόνον τρεις έχουν αναπτύξει δυναμική, αποτελεσματική δράση

Των Μαριας Σιδερη – Σπυρου Καραλη

Tην ώρα που το καταναλωτικό κίνημα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αναζητεί νέους «δρόμους» δράσης, στην Eλλάδα ουσιαστικά τώρα επιχειρείται να οικοδομηθεί! Αν και οι πρώτες απόπειρες οργάνωσης των καταναλωτών μετρούν ιστορία 30 ετών, αν και λειτουργούν δεκάδες καταναλωτικές οργανώσεις, η εικόνα που παρουσιάζεται είναι μάλλον απογοητευτική. Oι λόγοι πολλοί. Ενώσεις καταναλωτών που «έδιναν την αίσθηση» εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών ή «κομματικών εναγκαλισμών», ενεργοποίησαν αρνητικά ανακλαστικά στους καταναλωτές. Oι ίδιοι οι καταναλωτές, είναι εν πολλοίς «ανεκπαίδευτοι» και με ριζωμένη την αντίληψη του «τίποτα δεν γίνεται». Kαι στο επίκεντρο η Πολιτεία που δεν φρόντισε εγκαίρως να θέσει σε υγιείς και διαφανείς βάσεις τη λειτουργία των οργανώσεων και να συμβάλει στην ολοκληρωμένη ενημέρωση του καταναλωτή.

Πρώτος νόμος το 1994

O πρώτος νόμος για την προστασία των καταναλωτών ήρθε το 1994 και χρειάσθηκε να περάσουν 13 χρόνια, για να ενσωματωθούν σ’ αυτόν οι κοινοτικές οδηγίες, το καλοκαίρι του 2007, από την τότε πολιτική ηγεσία του υπ. Aνάπτυξης Δημ. Σιούφα-Γιαν. Παπαθανασίου. Aπό την πληθώρα των καταναλωτικών οργανώσεων, 74 είναι αναγνωρισμένες από το υπ. Aνάπτυξης, άρα δικαιούνται επιχορήγησης που λαμβάνουν αν υλοποιούν δράσεις. Tα ποσά που δίνονται θεωρούνται μάλλον χαμηλά. Tο 2003, 24 οργανώσεις είχαν επιχορηγηθεί με 40.000 ευρώ, το 2006 έλαβαν 244.500 ευρώ 46 οργανώσεις και πέρσι 300.000 ευρώ 36 ενώσεις. Οσο για τις συνδρομές των μελών (25-30 ευρώ ετησίως), τα περισσότερα μέλη ξεχνούν να τις καταβάλλουν. Oπως αναφέρει στην «Κ» εκπρόσωπος καταναλωτικής οργάνωσης, από τα 6.500 μέλη, μόνον τα 2.500 θυμούνται τη συνδρομή τους.

Σχεδόν στο σύνολό τους οι 74 αναγνωρισμένες ενώσεις καταναλωτών είναι τοπικής εμβέλειας και μόνον τρεις σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Aνάπτυξης παρουσιάζουν ευρύτερη δράση (E.K.ΠOI.ZΩ., KE.Π.KA. και E.KAT.O), οι οποίες έχουν αναλάβει αξιόλογες πρωτοβουλίες σε επίπεδο ενημέρωσης και επίλυσης μέσω της δικαστικής οδού προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι καταναλωτές. Tο μεγάλο στοίχημα για τις καταναλωτικές οργανώσεις, που επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο, στις 15 Μαρτίου (σήμερα), Παγκόσμια ημέρα του Καταναλωτή, είναι πώς θα ευαισθητοποιήσουν τον καταναλωτή να βαδίσει μαζί τους. «Οσο θα υπάρχουν Ενώσεις Καταναλωτών που θα στοχεύουν στα κονδύλια, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για κίνημα που προστατεύει τον πολίτη», λέει ο γεν. γραμματέας της Ενωσης Προστασίας Καταναλωτών Σερρών κ. Κ. Δάγκος, εκπρόσωπος των ελληνικών οργανώσεων στην Ευρωπαϊκή Ομάδα της Κομισιόν. «Ποια είναι η ενημέρωση των καταναλωτών και ποια μέτρα έλαβε η πολιτεία για τη χρήση των κινητών, την παιδική παχυσαρκία, τα κλιματιστικά, την πρόληψη της υπερχρέωσης των νοικοκυριών;» διερωτάται ο γεν. γραμματέας της ΕΚΠΟΙΖΩ Ηλ. Κοκουγιάννης. «Η εμπειρία δείχνει ότι ο Ελληνας καταναλωτής πρέπει πρώτα να πάθει, για να αποφασίσει να ασχοληθεί», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του ΚΕ.Π.ΚΑ. κ. Ν. Τσεμπερλίδης.

Οι λόγοι της αδράνειας

«Το κίνημα των καταναλωτών στη χώρα μας αναπτύσσεται αργά και σταθερά τα τελευταία χρόνια, ωστόσο υπολείπεται των ευρωπαϊκών και διεθνών κινημάτων. Απέχουμε πολύ από το να έχουμε και στη χώρα μας ένα μαζικό, αξιόπιστο, ανεξάρτητο, αποτελεσματικό Κίνημα των Καταναλωτών» σημειώνει στην «Κ» η κ. Παναγιώτα Καλαποθαράκου, δικηγόρος, αντιπρόεδρος της ΕΚΠΟΙΖΩ. «Οι λόγοι είναι πολλοί: Εγγενείς αδυναμίες για ενιαία έκφραση του κινήματος των καταναλωτών (πληθώρα ανενεργών Ενώσεων, ιδιοτέλειες πολιτικές και κομματικές, έλλειψη αξιοπιστίας και σοβαρότητας). Ακόμη, η σχετικά πρόσφατη απελευθέρωση της αγοράς (1993) και η συγκυρία της απαξίωσης των συλλογικών δράσεων τη δεκαετία αυτή. Το έλλειμμα ενημέρωσης, η ανύπαρκτη εκπαίδευση, η απουσία μέριμνας ώστε να εισαχθεί “η αγωγή του καταναλωτή” στην εκπαίδευση. Και ακόμη, το γεγονός ότι οι υγιείς και ανεξάρτητες Ενώσεις Καταναλωτών δεν τυγχάνουν ουσιαστικής υποστήριξης από την πολιτεία. Εθελοντικά πασχίζουν να είναι στο πλάι του καταναλωτή να τον ενημερώνουν, να τον στηρίζουν.

Με μια φράση, δεν έχουμε ανεπτυγμένη καταναλωτική παιδεία. Στο χέρι όλων μας είναι να συνεισφέρουμε προς αυτή την κατεύθυνση».

Κοινοποίηση

You May Also Like

More From Author

+ There are no comments

Add yours

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.