Φθηνά, ελαττωματικά και φονικά

Φθηνά, ελαττωματικά και φονικά
Παιχνίδια, μικροσυσκευές, ακόμη και αυτοκίνητα επιβουλεύονται την υγεία ανύποπτων καταναλωτών
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΣΤΡΙΚΟΥ | Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Από τις τοξικές Μπάρμπι και τα γιο γιο που πνίγουν παιδιά ως το ελαττωματικό γκάζι στα αυτοκίνητα της Τoyota, εκατοντάδες προϊόνταπαγίδες κατακλύζουν τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά, απειλώντας την υγεία εκατομμυρίων πολιτών, αποκαλύπτει το Ευρωπαϊκό Κέντρο Προστασίας του Καταναλωτή «Rapex».

Οικιακές μικροσυσκευές, παιδικά παιχνίδια, είδη ένδυσης και περιποίησης και αυτοκίνητα φτιαγμένα από γνωστές εταιρείες αλλά τις περισσότερες φορές από φτηνά εργατικά χέρια made in China αγοράζονται καλή τη πίστει από καταναλωτές στην ΕΕ για να αποδειχθούν τελικά από ελαττωματικά ως άκρως επικίνδυνα ή και φονικά.

Χωρίς να συνυπολογίσει κανείς τρόφιμα και φάρμακα, το 2009 ακατάλληλα για χρήση στην ευρωπαϊκή αγορά χαρακτηρίστηκαν σχεδόν 2.000 είδη, το 60% των οποίων είχαν κατασκευαστεί στη Λαϊκή Κίνα. Το 2004 τα ελαττωματικά προϊόντα που εντοπίστηκαν ήταν μόλις 433. Πέρυσι ανήλθαν σε 1993. Αποζημίωση σε καταναλωτές δόθηκε μόνο για το 30% των προϊόντων αυτών.

O σο και αν προσπαθεί κανείς να προστατευτεί προτιμώντας γνωστές φίρμες ή αντικείμενα που θεωρούνται ανώτερης ποιότητας, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία, είναι πιθανό να πέσει θύμα κάποιας βλαβερής παρτίδας παραγωγής.

Φαινομενικά ακίνδυνα και χρήσιμα προϊόντα μετατρέπονται έτσι σε παγίδες για την υγεία. Στους πρώτους μήνες του 2010 οι αρχές στην ΕΕ εντόπισαν μεταξύ άλλων κιάλια που οδηγούν σε τύφλωση, μπλέντερ που κόβουν… δάχτυλα, λούτρινα ζωάκια που προκαλούν αναπνευστικά προβλήματα, άσθμα ή και ασφυξία, πλάκες αρωματικού σαπουνιού γεμάτες επικίνδυνα βακτηρίδια, τοξικά παζλ για νήπια και σεσουάρ μαλλιών που πά θαιναν βραχυκύκλωμα και σκότωναν στο μπάνιο.

« Ευθύνη φέρουν η παγκοσμιοποίηση, τα πολύ φτηνά χέρια εργασίας στην Κίνα και το γεγονός ότι οι έλεγχοι ποιότητας δεν είναι πια αυτοί που ήταν στο παρελθόν. Οταν μια βιομηχανία πιέζεται να παράγει όλο και περισσότερες ποσότητες σε όλο και λιγότερο χρόνο, τα περιθώρια του λάθους αυξάνονται δραματικά. Στο τέλοςτο κατασκευαστικό ελάττωμα γίνεται παγίδα για τον καταναλωτή » λέει η ιταλίδα οικονομολόγος Φραντσέσκα Μάνιο.

« Την ευθύνη για την αντικατάσταση, την απόσυρση και την αποζημίωση για ένα κακό προϊόν φέρει αυτός που το έχει βγάλει εξαρχής στην αγορά » λέει στη «La Repubblica» ο νομικός, ειδικός σε ζητήματα προστασίας του καταναλωτή Ραφαέλε Ιπόλιτο .

Τ όσο το «Rapex» όσο και άλλοι φορείς κάνουν ό,τι μπορούν για να ενημερώνουν σε ιστοσελίδες για προϊόντα για τα οποία έχει προκύψει πρόβλημα.

Αλλά πολλοί από αυτούς τους φορείς δεν έχουν τον χρόνο ή τις απαραίτητες πληροφορίες για να διαπιστώσουν αν κάποιο προϊόν είναι πράγματι ελαττωματικό, με αποτέλεσμα ορισμένα από τα ήδη «καταδικασμένα» να κυκλοφορούν ακόμη στην αγορά. Εκτός από τις επίσημες ιστοσελίδες, σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες λειτουργεί και εφαρμογή του iΡhone που σημαίνει συναγερμό για ό,τι νέο και βλαβερό εμφανιστεί στην αγορά.

Οσο για τις αποζημιώσεις, οι μεγάλες εταιρείες και κυρίως οι αυτοκινητοβιομηχανίες, στις οποίες η απόσυρση και η επισκευή ελαττωματικών προϊόντων κοστίζουν ανθρώπινες ζωές και δισεκατομμύρια ευρώ, προτιμούν απλώς να ασφαλίζονται για περίπτωση κατασκευαστικής ατέλειας.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=343193&dt=15/07/2010#ixzz0tj5vne9w