Tης Μαριαννας Τζιαντζη

Χάρη στο δημοφιλές σίριαλ «Το καφέ της Χαράς», όλοι έχουμε μάθει τον εσπρέσο φρέντο, τον φρεντουτσίνο, τον καπουτσίνο, τον μακιάτο, τον μοκατσίνο κ. λπ., ενώ το φραπόγαλο παραμένει μια καταξιωμένη ελληνική ευρεσιτεχνία. Ολα ωραία και καλά, ας είμαστε ανοιχτοί στις νέες γεύσεις και τις νέες ιδέες, όμως η τιμή του καφέ στις περισσότερες καφετέριες παραμένει εξωφρενικά υψηλή – και δικαιολογημένα τα δελτία ασχολούνται με αυτό το θέμα. Δεν είμαστε λαός τεμπέληδων, αλλά λαός εξωστρεφής και μεσογειακός, ενώ το «πάμε για καφέ» είναι το πρόσχημα, η αφορμή για να συναντήσουμε τους φίλους μας εκτός κατοικίας.

Μέχρι και τα 7 ευρώ μπορεί να φτάσει ένας καφές στο Ναύπλιο, σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ στο δελτίο του Alpha. «Ο φρεντουτσίνο δεν είναι καφές, αλλά αναψυκτικό τύπου καφέ», υποστηρίζει ο ιδιοκτήτης μιας καφετέριας. (Kαι να αναλογιστεί κανείς ότι σε δύσκολους καιρούς οι πρόγονοί μας έπιναν καφέ ερζάτς από ρεβίθι!) Μια σερβιτόρα εξηγεί ότι δεν πληρώνουμε μόνο τον καφέ, αλλά και «τις ομπρέλες και τους καναπέδες». Μα και αν δεν θέλουμε να βουλιάξουμε σε κάποιον πλαστικό καναπέ, αλλά σε μια απλή πάνινη πολυθρόνα, πάλι 4 ευρώ θα πληρώσουμε για έναν «καπουτσίνο με θέα το Μπούρτζι» ή τα απέναντι ντουβάρια. Κάποιος άλλος μαγαζάτορας επικαλείται τα μεγάλα λειτουργικά έξοδα (νοίκι, μισθοί, δημοτικά τέλη). Μα αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι Γάλλοι, οι Ελβετοί και οι Αυστριακοί απόφοιτοι των σχολών τουριστικών επαγγελμάτων θα εκλιπαρούσαν για μια θέση γκαρσονιού στην Ελλάδα, ενώ οι ιδιοκτήτες ακινήτων στην Κεντρική Ευρώπη θα τα πουλούσαν όσο όσο προκειμένου να επενδύσουν στην Ελλάδα αγοράζοντας ισόγεια καταστήματα όχι μόνο στο Ναύπλιο, αλλά και στο Μπουρνάζι, την Κυψέλη, την Πτολεμαΐδα.

Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή η μεθαυριανή Κυριακή, ενώ χθες αρκετές ενημερωτικές εκπομπές ασχολήθηκαν με τα όσα ειπώθηκαν στην επίσημη ημερίδα που οργανώθηκε την Τετάρτη στην Αθήνα. Ο υπουργός Ανάπτυξης επανέλαβε ότι δεν θα διστάσει να καλέσει ο ίδιος τους καταναλωτές να προχωρήσουν σε μποϊκοτάζ των προϊόντων των επιχειρήσεων που καταφεύγουν σε αθέμιτες πρακτικές, ενώ ο υφυπουργός Ανάπτυξης κατήγγειλε, χωρίς να τον κατονομάσει, έναν επιχειρηματία που απείλησε ότι αν ενταθούν οι κρατικοί έλεγχοι στις τιμές θα προχωρήσει σε απολύσεις.

Πήραμε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης. Μπορεί να πληρώνουμε τον καφέ σε διπλάσια ή τριπλάσια τιμή από ό, τι στο Μόνακο, αλλά τουλάχιστον έτσι κρατάμε χαμηλό το ποσοστό της ανεργίας.

Μήπως θα πρέπει να μποϊκοτάρουμε τις καφετέριες; Ναι, θα μπορούσαμε να παίρνουμε από το σπίτι καφέ φίλτρου σε ένα θερμός, πού όμως θα τον πίναμε; Στο τσιμεντένιο πάρκινγκ, κάτω από το μεταλλικό στέγαστρο της στάσης, στα διόδια; Είναι τόσο φιλική προς τον πεζό η Αθήνα, τόσο άφθονο το κοινόχρηστο πράσινο, τόσο οργιαστική η βλάστηση στους εμπορικούς πεζόδρομους, τόσα πολλά τα σκιερά δέντρα της που θα σαστίζαμε, θα ζαλιζόμαστε μπροστά στο πλήθος των επιλογών μας.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_13/03/2009_307322