Στο ύψος σας, καταναλωτές!

Είναι καλό να συμφωνούμε, έστω αραιά και πού, έστω σε λίγα θέματα. Δημιουργούμε μια βάση αποδοχής για την αναζήτηση λύσεων. Δυστυχώς, όμως, όταν συμφωνούμε μεταξύ μας δεν προκύπτει τίποτε το θετικό, αφού η «συμφωνία» περιορίζεται στο πόσο άσχημα είναι όλα και πόσο φταίνε όλοι (οι άλλοι) για το πόσο άσχημα είναι όλα. Στα όσα θα υποστηρίξω στη συνέχεια (και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνω) πιθανολογώ πως δεν θα πετύχω τη συμφωνία πολλών μεταξύ μας. Ας ξεκινήσω, λοιπόν, με την πλήρη συμφωνία που ένιωσα σε κάτι που διάβασα από τους αναλυτές της διεύθυνσης μελετών της Alpha Bank: «ο καφές στις καφετέριες έχει υψηλότερη τιμή στην Ελλάδα απ’ ό,τι σε άλλες χώρες, επειδή σε αυτές τις τιμές η ζήτηση στην Ελλάδα είναι υψηλότερη απ’ ό,τι σε άλλες χώρες», γράφουν.

Η διατύπωση μπορεί να σας φανεί έως και απλοϊκή. Επειδή ακριβώς στηρίζεται στον απλούστατο κανόνα διαμόρφωσης των τιμών. Η οποιαδήποτε φιλολογία για τους κερδοσκόπους, το πανάκριβο πετρέλαιο και τα εξωφρενικά ενοίκια των καταστημάτων, απλώς εξηγεί με πιο γλαφυρό τρόπο αυτή την απλή πραγματικότητα: η ζήτηση για καφέδες φανταιζί, που θες δύο ώρες για να ξεπεράσει το πρώτο τους στρώμα, σε τιμές πάνω από 5 ευρώ, παραείναι μεγάλη. Νεολαίοι, γέροντες, συναλλασσόμενοι, σουλατσαδόροι, άεργοι, τουρίστες, κυρίες για ψώνια και τόσοι άλλοι, όλοι ψάχνουν για μια θέση στα πεζοδρόμια των καφενείων. Λογικό είναι να κοστίζει.

Η πληθωριστική επίπτωση αυτής της πραγματικότητας δεν έχει καμία πρακτική σχέση με τις τιμές πετρελαίου. Ακόμη και τα διανυόμενα χιλιόμετρα δεν έχουν ακόμη μειωθεί τόσο δραστικά όσο, για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ούτε οι πωλήσεις Ι.Χ. πολλών κυβικών περιορίζονται, ενώ και οι ουρές στους μεγάλους δρόμους μεγαλώνουν. Τον Ιούλιο, ο τιμάριθμος θα κερδίσει 0,1 από την προσαρμογή των τιμολογίων της ΔΕΗ και θα πάει στο 5 και κάτι τοις εκατό. Θα πήγαινε πιο πάνω, αλλά λίγο τα πιο άφθονα εφέτος οπωροκηπευτικά (που είναι και πιο εύγευστα!) και περισσότερο η αυτοσυγκράτηση των μεγάλων αγορών (που τρόμαξαν όχι από την κυβέρνηση, αλλά μήπως χάσουν την ευκαιρία να μαντρώσουν καλύτερα τους πελάτες τους) μας οδηγούν, για πρώτη φορά στους οκτώ τελευταίους μήνες, σε συγκράτηση του κύματος ανόδου των τιμών.

Δεν θα φτάσω στο σημείο να αθωώσω περισσότερο (αυτή τη στιγμή) το πετρέλαιο, όπως το κάνει με τη δική του εμπειρία, ο Κ. Σταμπολής (βλ. σχόλιο στο www.energia.gr), όπου πάντως δικαίως σημειώνει ότι «η κατανάλωση πετρελαίου ανά παραγωγική μονάδα ΑΕΠ, στις επτά μεγαλύτερες βιομηχανικές χώρες, έχει μειωθεί σχεδόν 100%», ενώ στα καθ’ ημάς αυξάνεται διαρκώς. Ορθώς πάλι οι άνθρωποι της Αlpha σημειώνουν πως «η αύξηση του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος είναι κατά πολύ υψηλότερη από την αντίστοιχη στις χώρες της Ευρωζώνης. Εξίσου λογικά, παρατηρεί ο επικεφαλής της Στατιστικής καθηγητής Κοντοπυράκης γιατί «οι Ελληνες καταναλωτές δεν είναι οι πιο συνειδητοποιημένοι που υπάρχουν». Εξαρτάται από ποιο ύψος βλέπει κανείς τις τιμές! kathimerini