Ανεξέλεγκτη ακρίβεια

Καιρός να… ησυχάσουμε: η Επιτροπή Ανταγωνισμού, με το «καλημέρα» του νέου χρόνου δηλώνει αποφασισμένη να παρέμβει δυναμικά στο μείζον θέμα της ακρίβειας! Θα ξεκινήσει, λέει, ενδελεχείς ελέγχους και έρευνες στην αγορά για να διαπιστώσει αν και πώς τα (συνεχώς, με φρενήρη ρυθμό!) ανατιμώμενα προϊόντα συνδέονται με «στρεβλή σχέση» που έχει παγιωθεί μεταξύ «παραγωγού» (από την πρωτογενή, μέχρι και την τελική φάση της βιομηχανικής παραγωγής του τελικού προϊόντος) και «εμπόρου», όπως –λένε οι υπεύθυνοι– έγινε στην περιβόητη πια υπόθεση με το γάλα, τις «εναρμονισμένες» πρακτικές των γαλακτοβιομηχανιών έναντι των κτηνοτρόφων, αλλά και μεταξύ των πρώτων και των σούπερ μάρκετ. Τώρα, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους το… αυτονόητο ανακοίνωσε η Επιτροπή Ανταγωνισμού (επιτέλους, αυτή είναι η δουλειά της αυτή δηλαδή που έπρεπε να κάνει καθημερινά χωρίς… βαρύγδουπες ανακοινώσεις και ριζοσπαστικές διακηρύξεις!) όσο δε για την «κατεύθυνση» της δυναμικής της παρέμβασης, τον τελευταίο καταναλωτή να ρωτούσε θα της έλεγε με… δικά του λόγια πως «κάτι στραβό υπάρχει στην αλυσίδα», κάποιοι «ενδιάμεσοι» («ρουφιάνοι» κατά την επτανησιακή τοπολαλιά…) παρεμβαίνουν και καταντάει το κιλό το γάλα από 0,40 λεπτά που το πουλάει ο παραγωγός, να εμφανίζεται στο ράφι κοντά στο 1,5 ευρώ. Και αυτό το «παράδοξο» παρατηρείται σχεδόν σε κάθε προϊόν – από το μαρούλι και τον μαϊντανό μέχρι τον «εσπρέσο», τα πουκάμισα, τα παπούτσια κ.λπ.

Ελπίζουμε μόνο μιας και… πήρε αμπάριζα αυτή η έρμη επιτροπή ανταγωνισμού να… κάνει τη δουλειά της, να το κάνει με «κάπως» ταχύτερους ρυθμούς απ’ όσο το συνηθίζει – γιατί όπως και να το κάνεις, ο περίπου ένας χρόνος που πέρασε μέχρι να καταλήξει (ελπίζουμε να… καταλήξει και πρακτικά!) στο να επιβληθούν κυρώσεις και πρόστιμα, είναι προκλητικά μεγάλος. Και αν υπολογίσουμε τις… χιλιάδες προϊόντα στη διακίνηση των οποίων καταγράφεται αισχροκέρδεια, για να δούμε «φθήνειας πρόσωπο», θα περάσουν κάμποσα χρονάκια – και ο κόσμος δεν το αντέχει!

Παρεμπιπτόντως: Τι… σόι δικαιολογία είναι αυτή που επισήμως προβάλλεται πως, δηλαδή λόγω των ανακατατάξεων στην… προηγούμενη ηγεσία της επιτροπής, (με αφορμή το καρτέλ στο γάλα) που οδήγησε σε επανεξέταση όλων των υποθέσεων με τις οποίες είχε ασχοληθεί η προηγούμενη «αναγκαστικά» πήραν μάκρος οι έλεγχοι και η «καθημερινότητα» της επιτροπής; Με την προσθήκη, μάλιστα, πως και ο αριθμός των ειδικών που απασχολούνται στην Επιτροπή είναι μικρός, αλλά και… μειώθηκε έτι περαιτέρω λόγω «αδειών κύησης» που είχαν πάρει… 18 εργαζόμενες, μαζεμένες; Είναι ποτέ δυνατόν μια χώρα που αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα στην υγιά λειτουργία του ανταγωνισμού, να στελεχώνεται «τσουρούτικα» και να πρέπει να «σκάσει» μια τέτοια υπόθεση, όπως αυτή με το καρτέλ στο γάλα, για να… αποκαλυφθούν οι αδυναμίες και οι λειτουργικές της παθογένειες; Τουλάχιστον, τώρα που «πάθαμε», να ελπίσει κανείς πως «μάθαμε» κιόλας, ώστε να οργανωθούμε κατάλληλα;

Είναι περίεργο, πάντως, το πώς και γιατί η πολιτεία, που γνωρίζει πολύ καλά το πρόβλημα της ακρίβειας (κατήγγειλε καθημερινά τούτη η κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση ακόμη, τους προκατόχους της – και υποσχόταν «λύσεις»!) και γνωρίζει επίσης (το διακηρύσσει, τουλάχιστον…) πως διοικητικά, αγορανομικά μέτρα για τον έλεγχο των τιμών, δεν μπορεί να πάρει, γι’ αυτό και εναποθέτει όλες της τις ελπίδες στην υγιά λειτουργία του ανταγωνισμού, η ίδια πολιτεία δεν… φρόντισε να δημιουργήσει και να επανδρώσει «πλούσια» τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Αυτό που κάνει τώρα (που ελπίζουμε να κάνει, δηλαδή…), το λογικά αναμενόμενο δεν θα ήταν να το πράττει διαρκώς και συστηματικά, χωρίς «αφορμές» και «επικαιρότητες»; Αφού διαθέτει, και εν πάση περιπτώσει όφειλε να διαθέτει, τους συγκεκριμένους μηχανισμούς ελέγχου της αγοράς (ελεύθερης αγοράς, εντάξει, αλλά άλλο «ελεύθερος» και άλλο «ασύδοτος»!), τι νόημα έχουν αυτές οι «συμφωνίες κυρίων» της κυβέρνησης με τους εμπόρους (και δη, συμφωνίες που η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης θεωρούσε ανούσιες και κωμικές, ενώ η σημερινή προσέφυγε σε αυτές – έστω και… κατόπιν ανατιμήσεων!); Και μάλιστα τη στιγμή που η εξαγγελία ενδελεχών ελέγχων για να διαπιστωθεί «στρεβλή σχέση» μεταξύ παραγωγής και εμπορίας, είναι μετά βεβαιότητος αναμενόμενο ότι θα οδηγήσει στην μη τήρηση των όποιων «συμφωνιών κυρίων» – την ώρα που θα «ξεσκονίζονται» στοιχεία και κιτάπια, οι εν δυνάμει «ύποπτοι» θα τηρούν… συμφωνίες;

Καθαρές κουβέντες: δεν υπάρχει αμφιβολία πως αν το κράτος θέλει και είναι έτοιμο για ρήξεις και συγκρούσεις με συμφέροντα, είναι σε θέση να ελέγξει τα πράγματα, να «εκλογικεύσει» την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά (ακόμη και με «μέτρα» που μπορούν να μεθοδευθούν, χωρίς καν να εξαγγελθούν…) που όλοι συνομολογούν πως είναι ανεξέλεγκτη. Το «μήνυμα» είναι πέρα για πέρα ικανό να το στείλει η πολιτεία – και οι αποδέκτες, αν αποφασίσουν να τα βάλουν οργανωμένα εναντίον της. Προφανώς «βρίσκουν» και τα κάνουν…

Από κει και πέρα, βεβαίως, τεράστια ευθύνη (και απεριόριστες δυνατότητες!) έχουμε και εμείς οι καταναλωτές. Μπορούμε με τη στάση μας, ως πελάτες, να εξαναγκάσουμε σε εξορθολογισμό της πολιτικής τιμών που εφαρμόζει όλο το «κύκλωμα», από τον απλό παραγωγό και τον βιομήχανο, μέχρι τον τελικό έμπορο που διαθέτει το προϊόν. Δεν μιλάμε για… «εκστρατεία» ελέγχων των τιμών ανά την επικράτεια, αλλά μια στοιχειώδης έρευνα τι πουλάει, ποιος και σε ποια τιμή σε σχέση με τον ανταγωνιστή του, είναι εύκολο να γίνει – όπως εύκολο είναι και το «μποϊκοτάζ» σε προϊόντα που διακινούν καρτέλ και αισχροκερδείς! Για το ίδιο μας το συμφέρον, δηλαδή…