Τιμές σε ατελείωτο λίμιτ απ
Πριν από έναν μήνα έκανα κράτηση ακτοπλοϊκού εισιτηρίου προς 43 ευρώ. Την επομένη που πήγα να το πάρω μού ζήτησαν 49, επειδή όπως είπαν αυξήθηκε. Το ίδιο έγινε και στην επιστροφή. Το έκλεισα το πρωί και το απόγευμα της ίδιας μέρας είχε «πετάξει» στα 58 ευρώ. Όλο αυτό το διάστημα έχω την αίσθηση ότι μας στοίχειωσε η Σοφοκλέους, που με τόση ευκολία ξεχάσαμε εγκλωβισμένοι στο ηλεκτρονικό τοπίο της Λεωφόρου Καβάλας.
Στη λαϊκή τα κεράσια το πρωί έχουν 5 ευρώ το κιλό και το μεσημέρι 4, ενώ ο μανάβης της γειτονιάς μου τα πουλάει άλλοτε 6 και άλλοτε 7. Τα ίδια σκαμπανεβάσματα και στα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Αυτό που πληρώνεις 50 την ημέρα στις αρχές Ιουλίου, γίνεται 60 στο τέλος του ίδιου μήνα και 80 τον Αύγουστο.
Η ακρίβεια δεν είναι απλώς εμφανής, αλλά καλπάζουσα. Οι λαϊκές, τα σούπερ μάρκετ, τα βενζινάδικα, τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες θυμίζουν Χρηματιστήριο στα τέλη της δεκαετίας του 1990, με απανωτά λίμιτ απ και τον δείκτη να απογειώνεται. Μόνο που αυτή τη φορά είναι κατά πολύ λιγότεροι οι κερδισμένοι και σχεδόν όλοι μας εγκλωβισμένοι.
Προβλέπω λίαν συντόμως να κάνω τη γνωστή περατζάδα με το καρότσι του σούπερ μάρκετ και να βλέπω τις τιμές στα ράφια να ανανεώνονται κατά το δοκούν. Μέχρι να φθάσω στο ταμείο, οι ντομάτες θα ΄χουν πάρει 50 λεπτά πάνω, τα αγγούρια 20 και τα απορρυπαντικά θα θέλουν μπλοκ επιταγών για να εξοφληθούν. Το ίδιο βλέπω μάλιστα να συμβαίνει σύντομα και με τη βενζίνη, και ας έπεσε η τιμή του πετρελαίου στη διεθνή αγορά. Σκέφτομαι με φρίκη τη στιγμή που θα λέω στον βενζινά: «20 λίτρα αμόλυβδη για το Φολκβάγκεν μου» κι εκείνος θα μου απαντάει: «Δεν λέω, καλή η προσφορά σας, αφήστε με να το σκεφτώ!» ΤΑ ΝΕΑ