Οταν οργιάζει η φοροδιαφυγή
Εφημερίδα στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ – 28/01/2024 (σελ. 70)
Οταν οργιάζει η φοροδιαφυγή
Του Γιάννη Μαρίνου
Εχω κατ’ επανάληψιν αναφερθεί στη φοροδιαφυγή που πραγματοποιείται στο σύστημα διακίνησης υγρών καυσίμων, η οποία σύμφωνα με την πανελλήνια ομοσπονδία πρατηριούχων εμπόρων καυσίμου το 2017 έχει ανέλθει την προηγηθείσα εικοσαετία στα 25 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε εμπεριστατωμένη, όπως πάντα, εκλαΐκευση του θέματος ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης («Καθημερινή», 7/1) υπενθυμίζει τα περίφημα συστήματα εισροών-εκροών, με τα οποία υποτίθεται ότι όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας επεδίωξαν να επιλύσουν το πρόβλημα. Ηδη το 98% των πρατηρίων έχει εφοδιαστεί με το σύστημα αυτό, αλλά το πρόβλημα δεν επιλύθηκε, καθώς τα στοιχεία εισροών-εκροών που αποστέλλονται από τα πρατήρια ηλεκτρονικά δεν ελέγχονται από την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών λόγω υποστελέχωσης, όπως υποστηρίζουν τα στελέχη της.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ένα στα 10 πρατήρια υγρών καυσίμων κλέβει. Και όπως σχολιάζει ο κ. Δρυμιώτης, «αντί να αναζητήσουμε και να υιοθετήσουμε τις διαδικασίες με τις οποίες αντιμετωπίζεται το πολύπλοκο αυτό θέμα στο εξωτερικό αποφασίσαμε, όπως το συνηθίζουμε, να το επιλύσουμε μόνοι μας, καθώς έχουμε εθνική αλλεργία στην αντιγραφή επιτυχημένων δράσεων από άλλες χώρες. Υπάρχουν εξειδικευμένες εταιρείες που παρέχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες στη διαχείριση των καυσίμων. Αυτές υποδέχονται τις ακατέργαστες πληροφορίες από τα συστήματα εισροών-εκροών και με εξειδικευμένο λογισμικό, που έχουν αναπτύξει, αναλύουν τις πληροφορίες και εντοπίζουν τις πιθανές περιπτώσεις αποκλίσεων. Τέτοιες υπηρεσίες παρέχονται και πέρα από τα σύνορα μιας χώρας. Για παράδειγμα, εταιρεία που εδρεύει στην Αγγλία παρέχει τις σχετικές υπηρεσίες της στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες».
Εν πάση περιπτώσει, δεν χρειάζονται περισσότεροι έλεγχοι αλλά λιγότεροι και στοχευμένοι. Υπάρχουν σήμερα περίπου 3.500 πρατήρια, αλλά μόνο τα 350 κλέβουν. Και αυτά μπορούν εύκολα να ελεγχθούν. Εν πάση περιπτώσει όταν υπάρχουν δοκιμασμένες λύσεις, που τις χρησιμοποιούν άλλες χώρες γιατί δεν τις «αγοράζουμε», αλλά νομίζουμε ότι εμείς θα τα κάνουμε καλύτερα; Και καταλήγει ο κ. Δρυμιώτης: «Ισχυρίζομαι ότι είμαστε η τελευταία σοβιετία της Ευρώπης, όπου κάθε ιδιωτικό είναι σατανικό. Είμαστε και θα παραμείνουμε κρατιστές, έστω και αν το πληρώνουμε ακριβά. Πιστεύω ότι δεν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα. Οπου υπάρχει τάξη βολεύονται οι έντιμοι και οι νοικοκυραίοι. Οπου υπάρχει μπάχαλο βολεύονται πολλοί άλλοι. Και είναι πολλά τα λεφτά».
Δυστυχώς το πρόβλημα είναι ευρύτερο, καθώς έχουμε τη μεγαλύτερη φοροδιαφυγή στην Ευρώπη. Η Τράπεζα της Ελλάδος υπολογίζει χοντρικά ότι δεν δηλώνονται συνολικά 40 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 2021 τα ταξί δήλωσαν μέσο μηνιαίο εισόδημα 310 ευρώ, οι οδοντίατροι 675 ευρώ, τα κομμωτήρια 285 ευρώ, οι υδραυλικοί 635 ευρώ, τα συνεργεία αυτοκινήτων 500 ευρώ. Γενικά το 71% των ελευθέρων επαγγελματιών δηλώνει εισόδημα μικρότερο από τον βασικό μισθό. Είναι όλοι αυτοί που κατά δήλωσίν τους είναι πάμφτωχοι και προς τους οποίους η γενναιόδωρη κυβέρνηση μοιράζει κατά καιρούς επιδόματα με λεφτά που πληρώνουν οι συνεπείς φορολογούμενοι και εκείνοι που δεν μπορούν να διαφύγουν, όπως είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, αν φυσικά δεν έχουν πρόσθετα άδηλα εισοδήματα, τα οποία και αυτά δεν δηλώνουν.