Ο τραπεζικός ανταγωνισμός εξαντλείται στις προσφορές
ΓΝΩΜΗ
Ο τραπεζικός ανταγωνισμός εξαντλείται στις προσφορές
Γ. Παπαϊωάννου
Αναμφισβήτητα, οι τράπεζες είναι ευρηματικές. Το διαπιστώνουμε στα δάνεια τα οποία προσφέρουν με επιτόκιο κάτω από το κόστος του χρήματος, στις διαφημίσεις τις οποίες ακούμε στο ραδιόφωνο και βλέπουμε στην τηλεόραση για να προωθήσουν τα προϊόντα τους, στις ανάγκες τις οποίες δημιουργούν προκειμένου να πείσουν τους καταναλωτές να πάρουν μία ακόμη πιστωτική κάρτα ή ένα ακόμη καταναλωτικό δάνειο κτλ.
Ασφαλώς, σκοπός των τραπεζών είναι να δημιουργήσουν κέρδη για τους μετόχους τους. Ετσι, όσο ελκυστικά και αν φαίνονται εκ πρώτης όψεως τα προϊόντα τους, στην πορεία μπορεί να αποδειχθούν ακόμη και απωθητικά. Για να καταλάβει ο ανυποψίαστος, ή ακόμη και ο υποψιασμένος πελάτης, τις πραγματικές υποχρεώσεις τις οποίες αναλαμβάνει θα πρέπει να μελετήσει με μεγάλη προσοχή τη σύμβαση που υπογράφει με την τράπεζα για να πάρει ένα καταναλωτικό δάνειο, ένα στεγαστικό δάνειο ή μια πιστωτική κάρτα.
Οι συμβάσεις αυτές, οι οποίες παρά τις προσπάθειες της Τράπεζας της Ελλάδος γίνονται όλο και πιο πολυσέλιδες, περιγράφουν με δυσνόητους νομικίστικους όρους τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει ο δανειζόμενος. Και ασφαλώς αυτές δεν εξαντλούνται στο ύψος του επιτοκίου ή της δόσης. Ειδικότερα, στα στεγαστικά δάνεια, τα οποία αποτελούν μια μακροπρόθεσμη δανειακή υποχρέωση, ο δανειολήπτης είναι πολύ πιθανόν στη διάρκεια του δανείου να χρειαστεί αρκετές φορές να ανατρέξει στη σύμβαση. Και τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ανακαλύψει πως σε αρκετά ζητήματα οι επιλογές του είναι μηδαμινές, για να μην πούμε μηδενικές.
Οι τράπεζες, προσφέροντας σαν «τυράκι» τις προσφορές που αφορούν ευνοϊκή μεταχείριση τα πρώτα χρόνια του δανείου, δένουν τον δανειολήπτη για τον υπόλοιπο χρόνο. Οι τραπεζίτες από την πλευρά τους εύλογα υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προσφέρουν αρχικά ελκυστικούς όρους και χαμηλά επιτόκια αν δεν μεταφέρουν στο μέλλον τη διαφορά. Και ορθώς σκέπτονται έτσι. Δεν μπορούν να πριμοδοτούν εσαεί τα προϊόντα τους.
Ομως δεν μπορούν την ίδια ώρα να κάνουν λόγο για ένταση του ανταγωνισμού. Διότι μπορεί να ανταγωνίζονται σκληρά στις προσφορές και να «ματώνουν» για να πάρουν τον πελάτη, στη συνέχεια όμως τον ξεχνούν και ο ανταγωνισμός είναι άγνωστη λέξη. Τα περιθώρια αναχρηματοδότησης ακόμη και στην ίδια τράπεζα είναι ελάχιστα. Οι συμβάσεις προβλέπουν όλο και περισσότερους περιορισμούς με αποτέλεσμα η κάθε κίνηση να κοστίζει ακριβά. Και ορισμένοι από τους περιορισμούς είναι αρκετά ευρηματικοί.
Copyright © ΤΟ ΒΗΜΑ – Ημερομηνία δημοσίευσης 8/2/2008