Εξαρτημένοι από τη χημεία
Εξαρτημένοι από τη χημεία
Ενισχυτικά γεύσης προσθέτουν οι καπνοβιομηχανίες στα τσιγάρα, σύμφωνα με μελέτη Αυστραλού γιατρού. Με τον τρόπο αυτό, πετυχαίνουν ναι μεν να κάνουν πιο απολαυστικό το κάπνισμα (και πιο εξαρτημένους τους καπνίζοντες), ταυτόχρονα όμως επιβαρύνουν τα τσιγάρα με παραπάνω καρκινογόνες ουσίες. «Αυτό θα φέρει ένα νέο κύμα καρκίνων», είπε ο δρ Νάιτζελ Γκρέι.
Δυστυχώς, τα ενισχυτικά γεύσης δεν περιέχονται μόνο στα τσιγάρα, αλλά σε πλήθος αναλώσιμων προϊόντων. Τα πρόσθετα χημικά τύπου Ε, τα συντηρητικά, οι χρωστικές, τα ενισχυτικά γεύσης έχουν μακρά ιστορία στη βιομηχανία τροφίμων. Ποια από αυτά είναι επιβλαβή και ποια όχι; Σε ποια προϊόντα χρησιμοποιούνται; Συνηθίζουμε να ενοχοποιούμε μόνο τα σνακς (τσιπς, γαριδάκια και παρεμφερή) που έχουν πράγματι υψηλή περιεκτικότητα σε τέτοιου τύπου χημικά. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν παντού. Ακόμη και στο ψωμί, τα γαλακτοκομικά, τους ξηρούς καρπούς, τα αποξηραμένα φρούτα. Πρόσφατα, εκατοντάδες πρόσθετα μπήκαν στο μικροσκόπιο της Ε.Ε., εκδόθηκαν νέες οδηγίες και η προειδοποίηση, για 300 από αυτά, να χρησιμοποιούνται με πολύ μεγάλη προσοχή και σε καθορισμένες –μικρές– ποσότητες. Είναι τα χημικά που δίνουν σε ποτά, τσίχλες, καραμέλες αίσθηση δροσιάς, οι ουσίες που βελτιώνουν την όψη σε μανιτάρια, ρίζες, βολβούς, ξηρούς καρπούς, που δίνουν καλύτερη γεύση και οσμή στο κόκκινο κρέας, τα πουλερικά, το κυνήγι, τα ψάρια. Τα οξέα που βελτιώνουν τις πρώτες ύλες της ζαχαροπλαστικής, τα κονσερβαρισμένα φρούτα και λαχανικά, στους χυμούς φρούτων, τις μαρμελάδες, τα ζυμαρικά, τις σοκολάτες. Που δίνουν καλύτερο χρώμα στους ζελέδες, τις μουστάρδες, τις στιγμιαίες σούπες, τα αναψυκτικά, τις μαργαρίνες, τα λάδια, τα βούτυρα, τα τυριά… (ο κατάλογος δεν έχει τέλος). Πρόσθετα που δίνουν ομοιόμορφη υφή σε σκευάσματα, που κάνουν το τρόφιμο πιο μαλακό ή πιο τραγανό, που κρατούν τους κόκκους (π.χ. του αλατιού) χωριστά… Είναι εντυπωσιακό ότι στα γαλακτοκομικά προϊόντα, χρησιμοποιούνται περίπου 2.600 πρόσθετες ουσίες (αρτύματα, όχι συντηρητικά), που δεν είναι όλες αθώες, σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εκατοντάδες πρόσθετα ένζυμα και αρτύματα χρησιμοποιούνται και στο ψωμί, τα προϊόντα διαίτης, τα κουλουράκια που τρώνε τα μικρά παιδιά… Νομίμως. Σε συγκεκριμένη δοσολογία. Κατ’ έτος ο καθένας από εμάς καταναλώνει πέντε με επτά κιλά συντηρητικών. Χρησιμοποιούν όλοι οι παρασκευαστές τις σωστές ουσίες, στη σωστή δόση; Προ ημερών βρέθηκε σε «παραδοσιακό» γιαούρτι γνωστού παραγωγού της Αττικής συντηρητικό (σορβικό οξύ), όταν δεν επιτρέπεται η χρήση συντηρητικού στα γιαούρτια. Περνούν όλες οι ουσίες που χρησιμοποιούνται σε τρόφιμα από έλεγχο; Οχι βέβαια. Οι επιστήμονες, επιτακτικά, το ζητούν. Οι βιομηχανίες αντιδρούν. Κοστίζει πολύ η έρευνα, λένε (έως και 250.000 ευρώ κοστίζει ο έλεγχος μιας μόνο ουσίας). Αυτό θα εκτίνασσε τις τιμές στα ύψη, επιχειρηματολογούν. Ετσι χιλιάδες ουσίες χρησιμοποιούνται ανεξέλεγκτα… Προσβάλλοντας την υγεία μας. Αλλοιώνοντας τις αισθήσεις μας. Αληθινή επανάσταση θα γινόταν στην καθημερινότητά μας αν ξαφνικά έλειπαν αυτές οι ουσίες από το πιάτο μας. Το κρέας έχει κανονικά χρώμα βαθυκόκκινο, σχεδόν φαιό. Γίνεται ζωηρό κόκκινο με χημικά. Αν –έδειξε έρευνα– σταματούσε ξαφνικά η χρήση τους και το κρέας έβγαινε στους πάγκους φυσικό, η κατανάλωσή του θα έπεφτε κατά 40%. Η εξάρτηση δεν είναι μόνο βιολογική (εθισμός στη συνθετική γεύση, οσμή, όψη), αλλά και εγκεφαλική: Τροφές ιλουστρασιόν, σαν από διαφήμιση. Να εκπληρώνουν το ακριβοπληρωμένο καταστροφικό όνειρο για μια καθημερινότητα σε σελοφάν.